Great weeks!

Hi!! Daar ben ik dan eindelijk weer, lang op me laten wachten en zoveeeeel te vertellen!
Het is alleen zo lastig hoe ik het allemaal moet vertellen, het vele Engels praten en schrijven resulteert in Engels denken waardoor Nederlandse verhalen typen steeds lastiger worden. Vooral als je dan zoveel hebt meegemaakt en de structuur van alle avonturen een beetje zoek is.

Inmiddels alweer 7 weken van huis, 7 weken aan het genieten Down Under.
De afgelopen weken heb ik met uiteraard weer met een boel gezelligheid en stappen doorbracht, maar een week was extra speciaal. Namelijk de week, of eigenlijk negen dagen dat ik mijn ouders hier dichtbij me in Aussie had. Deze dagen had ik vrij gekregen van mijn werk, dus samen met papa en mama konden we heerlijk vakantie vieren en een hoop zien en doen.

Op vrijdag avond hebben papa en mama na een lange reis hun eerste stapjes in Australië gezet. Zonder dat ze het wisten ben ik naar het vliegveld gegaan om ze op te halen. Nerveus dat ik was, of ik één wel bij de goede gate stond, twee of ik wel op tijd was en drie gewoon puur het feit dat papa en mama me zo weer zouden gaan knuffelen. Na zo’n drie kwartier wachten – ja mijn geduld en zenuwen werden behoorlijk op de proef gesteld – zag ik dan eindelijk mijn ouders aan komen lopen. En ja hoor, de tranen sprongen direct uit mijn ogen en mijn voeten zetten het op soort van rennen.
Heerlijk om met zijn drietjes elkaar weer vast te houden! Na de knuffel (/jank) sessie hop een taxi in naar onze luxe appartementje in Surry Hills (CBD of Sydney). Eenmaal aangekomen bleek het huisje nog groter en chiller dan al verwacht, lekker met een zwembad, bubbelbad, sauna en gym, kingsize bedden, alles er op en eraan. Hier alleen al was het genieten geblazen. Even koffertjes gedumpt en rondgekeken en op naar Surry Hills voor een hapje en een drankje. Natuurlijk niet laat gemaakt want die “oudjes” waren op van de lange, lange reis.

Uiteraard had ik de week compleet uitgestippeld met elke dag precies wat te doen en zo begonnen we zaterdag met sightseeing dag 1. Tien uur sharp het huisje uit en op naar Circular Quay, het toeristje spelen is begonnen! Circular Quay is kortweg het adembenemende Operahouse en Harbourbridge. Ook al heb ik het nu al een aantal keren gezien, het blijft mooi! En dat vonden papa en mama ook. Naast de Circular Quay liggen de Botanic Gardens. Vanaf hier heb je een prachtige view op beide trekpleisters in één shot. We hebben zo’n gezellig, gammel, rood toeristentreintje gepakt en zijn zo lekker door de Botanic Gardens gegaan, eventjes het treintje uitgestapt en wat rond geneuzeld en weer hop verder tjoeketjoeke. Het was een heerlijke zonnige dag en inderdaad de view was amazing! En wat was het leuk om met mijn ouders in zo’n treintje te zitten en ze bij te praten over Aussie. Na ons gezellige treintochtje zijn we de ferry opgestapt naar Manly Beach. Alleen de boottocht ernaartoe al was super gaaf. Wat een uitzicht weer en wat is bootje varen toch altijd weer lekker.
Eenmaal op Manly aangekomen hebben we het stadje wat bekeken, met uiteraard het enorme strand met een hoop surfers. Even rustig gezeten en genoten van het uitzicht en het weer om vervolgens onze eerste Aussie Waterfall op te gaan zoeken. Dit bleek alleen wat lastiger dan gedacht... Ik had het natuurlijk ook alleen maar gegoogeld en mijn navigatie is nog altijd nou niet bepaald helemaal je-van-het. Na behoorlijk wat bergjes op en af strompelen zijn we dan eindelijk met zonsondergang bij de befaamde Collins Beach Waterfall. (Het was niet zo spectaculair als verwacht) Voordat het echt donker zou worden zijn we maar weer uit de middle of nowhere vertrokken om een hapje aan de haven te eten en daarna het mooie boottochtje in het donker terug te maken. Ja, ook in het donker was het uitzicht van de boot op al die lichtjes weer fantastisch.
In ons luxe appartement nog even lekker baantjes getrokken, gebubbeld in de jacuzzi en gezweet in de sauna om vervolgens als een roosje te slapen in onze kingsize bedden.

Het zonnetje scheen weer en het was tijd voor toeristje spelen dag 2. Deze dag heb ik papa en mama mijn prachtige kamertje laten zien in het o zo schone studentenhuis. Hierbij hoort natuurlijk ook het bezoekje aan Bondi Beach en Bondi Junction. Na deze fantastische rondleiding van hun bloedeigen tourguide zijn we teruggegaan naar Circular quay (ofwel Operahouse & Harbourbridgde) om over de Harbourbridge te wandelen. Dit stond heel hoog op mijn lijstje want ik had me weer eens wat wijs laten maken, namelijk dat je vandaf daar kon zien dat de wereld rond is. Nou dat hebben we dan weer niet gezien, maar het was zeker een leuke wandeling! Teruggelopen door het gezellige Rocks, om vervolgens enige echte Fish and chips te eten aan de haven tussen Harbourbridge en Operahouse in. Het was die dag Moederdag en aangezien ze op Circular Quay elke dag vuurwerk hebben in de avond, had ik verwacht dat het vandaag extra speciaal zou zijn. Helaas, het vuurwerk bleef uit.. Maar wat was het weer een fijne dag.

Dag drie, maandag. Papa moest deze dag vroeg de deur uit om te werken, dus ik mocht een dagje alleen met mama op stap. En ja wat doe je dan? Inderdaad, familie bezoek. Oftewel, we gingen naar de beroemde Taronga dierentuin. Eerst weer de ferry op en vervolgens een mooie skydrive in een kabelbaantje naar de dierentuin. Eindelijk zag ik dan voor het eerst mijn grote vriend Skippy! In het echt zijn Kangaroos zelfs nog leuker dan je al zal denken van te voren. Mama en ik hebben de hele dierentuin doorgelopen en allerlei mooie, leuke beesten gezien. Het was een super gezellige dag. Om zes uur zijn we weer terug gegaan om de bus te pakken naar onze Aussie BBQ. Papa moest werken met Ian (mijn stagebegeleider) en hij had ons uitgenodigd om daarna met z'n allen te eten bij hem thuis. Het was echt een hele gezellige avond en we hebben een hoop gepraat maar ook geleerd van het land.

Dinsdag, dag vier met die papi en mami op stap. Vandaag hadden we een autootje gehuurd en zijn we naar Royal National Park gereden. Een park met allerlei fantastische plekjes met watervallen en views. Na een lange, maar mooie rit waren we dan aangekomen in het park. Alleen helaas nergens een informatie balie te vinden en dus ook geen kaart. Dus besloten we maar gewoon te gaan rijden en maar te zien wat we tegen zouden komen. Alleen het feit om een dagje met zijn drietjes in de auto een beetje rond te rijden vind ik al super leuk en gezellig. Maar het feit dat we een prachtige tempel vonden na een aantal uur rijden was wel helemaal fantastisch. Tja, dingen vinden gaat best lastig zonder kaart… Vervolgens toch maar even gegoogled waar de befaamde watervallen te vinden moesten zijn en hop de mooie weg volgen daarnaartoe. Onderweg nog een paar keer gestopt voor breath taking views. Om eindelijk, ja weer met zonsondergang, aan te komen bij een fantastische waterval. Oh nee gezin Vlug was te laat en de waterval was dicht. Maar gelukkig was twintig minuten verderop nog een waterval die nog wel te bezichtigen was en als we op zouden schieten konden we hem nog net met wat licht zien. Wij dus weer snel de auto in en op naar de zogezegde fantastische waterval. We stappen de auto uit, lopen naar de waterval en inderdaad: fantastisch. Nee echt, deze waterval was echt de moeite waard. Van ver hoorde je het water al stromen, meters lang, super gaaf. In het donker alle kronkelweggetjes in de bergen en langs de zee teruggereden om een heerlijke Aussie steak naar binnen te schuiven in Surry Hills. Uiteraard ook deze dag weer geslapen als een roosje in die lekkere bedden. Vooral voor mij zeker een luxe even, na al die weken in mijn éénpersoonskraakbedje in Bondi.

Dag vijf, wat gaat het toch snel! Papa moest weer werken en dus was het tijd om is even te gaan shoppen met moeders. Eerst gewandeld naar Paddie Market, een overdekte winkel hal met allerlei onzin dingen van Australië. Uren rondgelopen, souvenirs gekocht en gelachen om vervolgens een echte Aussie burger aan het water in Darling Harbour te eten. Na dat ons buikje weer was gevuld zijn we naar de Chinese Garden of Friendship gelopen. Een mooi Chinese tuin, leuk om even rond te lopen. En door naar China Town. Tot noch toe ging het best goed met mijn routeplanning, maar China Town heb ik geloof ik niet helemaal gevonden, of het stelde gewoon echt niets voor.. Om zes uur kwam papa ook naar Darling Harbour en hebben we heerlijjk gegeten aan het water. Aan de overkant van het water hadden papa en mama het Hardrock café ontdekt en daar moesten we dan natuurlijk nog maar even rondkijken en een biertje drinken.

Donderdag, dag zes, papa’s laatste werkdag. Moeder en dochter tijd dus weer vandaag. Mama en ik zijn eerst naar Bondi Junction gegaan om daar de winkeltjes binnen te gaan, want met papa erbij op zondag werden die natuurlijk zomaar overgeslagen. Eventjes snel langs mijn huisje om was te pakken e.d. Om daarna weer een leuk dagje beestjes te kijken in Sea Life. Net als in Taronga Zoo lekker met z’n tweetjes rondgelopen en alle mooie, gekke vissen en beesten gezien. Vooral het koraal rif en de sharks waren amazing. De kleuren, de entourage, het was echt een mooi aquarium. Uiteraard hebben we ook nog even de zeehonden show meegepikt, nou dat was wel echt de kers op de taart natuurlijk. Na deze, alweer, gezellige dag zijn mama en ik terug naar het appartement gegaan om nog wat te genieten van ons zwem- en bubbelbad om vervolgens papa na zijn werk op te zoeken en in Darling Harbour maar weer eens te eten en ondertussen te genieten van het mooie uitzicht op het water en de lichten. Echt heerlijk gegeten weer en ook heerlijk geslapen.

Dag zeven, het is alweer bijna voorbij, nog maar een weekend met zijn drietjes in Australië. Dit weekend gingen we erop uit. Een auto gehuurd tot zondag met als eerste stop de Blue Mountains. Werkelijk waar, de Blue Mountains zijn echt stunning! Wat een mooi gebied. Ik heb echt enorm genoten van alle mooie dingen die ik deze dag heb gezien en tevens enorm genoten van de aanwezigheid van mijn gekke ouders. Wat leuk dat ze samen en met mij zoveel plezier hebben. We hebben lekker wat rondgewandeld in de bergen en de jungle om vervolgens uit te komen bij echt onwijs mooie watervallen. We hebben er deze dag wel vier gezien. En het uitzicht was vanaf elk punt waanzinnig! Ook heb je in de Blue Mountains drie glazen kabelbaantjes, hoog in de bergen waardoor je een super uitzicht hebt en zo een hoop van het gebied kunt zien. Zo hebben we alle drie de kabelbaantjes dan ook heen en terug genomen en echt het was top! Naast de prachtige watervallen de beroemde Three Sisters bergen gezien. Het was weer een dag om nooit te vergeten. ’S Avonds zijn we de auto ingestapt om ons weekendje weg naar Nelson Bay in Port Stephens te vervolgen. Een gezellig motelletje gevonden, nog gezelliger, met zijn drieën op een kamer. Jihoeee wat een feest.

Zaterdag vroeg opgestaan, het prachtige stadje wat bekeken en vervolgens een boottocht geboekt om op zoek te gaan naar Free Willy. Nadat ik mijn grote vrienden Skippy en Koalabeer heb ontmoet, moet ik Free Willy ook even spotten natuurlijk. Een drie uur durende boottocht over de zee, met uitzicht waar je u tegen zegt. Het tochtje opzich was al mooi en leuk. Maar toen we eenmaal een groep van zo’n twintig dolfijnen voor de boot hadden was het pas echt genieten. Wat gaaaaf! Zo dichtbij, zo leuk! Dat springen en kronkelen in het water en dat zo voor mijn eigen ogen, zo’n meter van me af. Pff wat een ervaring, echt mega tof. Het feit dat we Willy niet hadden gevonden, maakte dan ook niet echt meer uit. We zijn heerlijk aan de baai uiteten geweest, met de catch of the day op mijn bordje. Ik heb genoten!

En ja, helaas, de laatste dag met mijn ouders was aangebroken, zondag, afscheiddag. Stiekem liep ik al de hele dag met het idee van afscheid nemen in mijn hoofd, de brok in mijn keel zat me al aardig hoog. Maar toch heb ik ook deze laatste dag echt weer enorm genoten. We hebben wat rondgelopen in Port Stephens en mijn vriend Skippy in real life en van heel dichtbij gespot. Super leuk!! Ik hou van Kangaroos. Omdat Willy zijn staart niet boven water had laten wapperen de dag ervoor mochten we vandaag nog een keer mee op de boot om te kijken of we Willy nu wel konden vinden. Omdat we alle drie van varen houden, is opzich het boottochtje alleen al chill en dus besloten we om inderdaad nog een keertje mee te gaan. En ja hoor, dit keer hebben we Willy gezien. Omdat het seizoen nog niet helemaal geopend was hebben we alleen één kleine Orka gevonden, maar voor mij was dat al tof genoeg. Vervolgens de beruchte Aussie fish and chips gehaald om weer de weg terug naar Sydney te rijden. De weg terug was voor mij bij lange na niet zo’n fijne rit als we de dagen ervoor met zijn drieën hadden gehad. Want deze keer wist ik dat als we aan zouden komen bij Bondi ik afscheid moest nemen van mijn ouders. Iets waar ik toch echt wel tegenop zag. En ja hoor, eenmaal aangekomen in Bondi waren de tranen niet meer te houden. Wat lastig om weer gedag te zeggen en dit keer niet voor vier weken, maar voor nog zo’n drie maanden. Dag lieve papa en mama, wat heb ik het fijn gehad met jullie, wat ontzettend tof dat jullie hier waren, bedankt!
Gelukkig had ik gelijk deze avond een feestje, mijn maatje Mandy zou maandag ook vertrekken. Dus nadat ik papa en mama gedag had gezegd kon ik mijn zinnen verzetten in de stad. Wederom een goed feestje gehad, zoals alle feestjes hier in Syd.

Maandag weer braaf op mijn stage verschenen. Gek idee dat toen ik opstond papa en mama er nog gewoon waren maar ik niet bij ze was. In het begin van de middag zijn ze naar het vliegveld gegaan om weer de lange reis terug naar ons Kikkerlandje te maken.
Deze avond was karma me gelijk niet meer gezind na die fantastische week en zo vergat ik even zes traptreden waardoor ik een behoorlijk klapper van de trap maakte. Gelijk van mijn graatje gegaan en niet meer kunnen opstaan en dus ook niet kunnen lopen.
Dinsdags lichtelijk in paniek wakker geworden, want de pijn was toch nog wel heftiger dan ik dacht van de avond ervoor en dus met een vriendinnetje uit huis naar de dokter gegaan. Deze stuurde me onmiddellijk door voor een röntgenfoto en had me behoorlijk bang gemaakt voor een gebroken voet. Aussies werken helaas niet zo snel en pas op woensdag mocht ik terug komen om de uitslag van mijn Xray te horen. Gelukkig, niet gebroken, maar iets anders aan de hand. Ze gebruikte een term die ik na tien keer vragen nog steeds niet verstond en begreep, maar ik geloof dat het erop neer kwam dat ik een scheurtje in mijn bot heb? Ik moest absoluut rust houden, zo min mogelijk lopen en mijn voet insmeren met zalf en zwachtelen. Vervolgens dus bijna de hele week maar thuis gezeten, want ja ik kon me niet echt lekker verplaatsen met die dikke enkel. Wel lekker rustig, beetje bijkomen en me niet vervelen op stage.

Het weekend ging het al een stuk beter en dus vrijdag naar vivid geweest, allemaal lichtjes door de hele stad. Daarna wezen stappen (vodka helpt het best tegen de pijn) en zaterdag dan eindelijk de befaamde Coastal Walk gedaan. Van Coogee tot Bondi. Normaliter doet men er zo’n uur over, wij hebben er bijna vier uur over gedaan met mijn mankepootje. Maarr het was moeite waard, een mooie route! De zondag van dit weekend zijn we met een grote groep van Franse en Nederlandse mensen naar Palm Beach gegaan, een prachtig strand, prachtig uitzicht! We hebben ons echt vermaakt, wat was het mooi! We hebben gekajakt en zeehonden zo in het wild gezien. Echt een top dag.

Ja en toen was het weer maandag, tijd voor stage, weer een nieuwe week voor de boeg. Uiteraard weer lichtelijk verveeld, maar gelukkig zag mijn baas mijn enkel en was ik daarbij ook nog snotjesnotjeverkouden, wat hier betekend dat je mega ziek bent, en dus moest ik – ja, ja gedwongen dus – thuis blijven op dinsdag, vandaag voor mij. Nou het was een heerlijk rustig dagje waarbij ik twee wc rollen heb weggesnoten en weer even ben bijgekomen.
Wanneer is het weer tijd voor een goed feestje!?

Ik houd jullie op de hoogte, het kan misschien weer even duren, maar hee, ze komen er wel die verslagen! Dikke virtuele kus en knuffel met een brede snotterlach vanuit amazing Sydney!